جان كمني برنامه نوشته شده توسط دخترش جنيفر را در "رايانه خانگي" خانواده، پايانه اي در سيستم اشتراك گذاري آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان زمان دارتموث، آدريان بوچارد / كالج دارتموث بررسي مي كند.

شما مي توانيد يك برنامه نسبتاً پيچيده در Dartmouth BASIC بنويسيد. (يك كتابچه راهنماي اوليه حداكثر طول برنامه را "حدود دو فوت كاغذ تله تايپ" ذكر كرده بود.) اما شما همچنين مي توانيد كامپيوتر را با چند خط كد ساده، كمي بعد از مواجهه با زبان، كاري جالب و مفيد انجام دهيد. اولين بار. اين تمام نكته بود.

براي Kemeny و Kurtz مهم بود كه دسترسي به BASIC و DTSS تا حد امكان باز باشد. «هر دانش‌آموزي مي‌تواند وارد كتابخانه شود، كتاب‌ها را مرور كند يا تعدادي را به اتاقش برگرداند. كيمني در بروشوري براي مركز جديد كامپيوتر كالج كه در سال 1966 افتتاح شد، نوشت: "هيچ كس از او نمي پرسد كه چرا كتاب را مي خواهد، و او به اجازه كسي نياز ندارد." در يك كنسول، و از سيستم اشتراك زماني استفاده كنيد. هيچ كس نمي پرسد كه آيا او يك مشكل تحقيقاتي جدي را حل مي كند، تكاليفش را به روش ساده انجام مي دهد، يك بازي فوتبال بازي مي كند يا نامه اي براي دوست دخترش مي نويسد.

اعضاي كلوپ شادي دارتموث يك شكل اوليه آشنايي رايانه اي با زنان در كاليفرنيا را از آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان طريق سيستم اشتراك گذاري زمان دارتموث آدريان بوچارد / كالج دارتموث انجام مي دهند.

آنچه Kemeny در بروشور Kiewit توصيف مي كرد، محاسبات شخصي بود. فقط اين است كه اين اصطلاح هنوز اختراع نشده بود. حتي اين مفهوم هنوز هم جسورانه بود.

دارتموث بيسيك هر كاري كه كيمني و كورتز اميدوار بودند انجام داد و بيشتر. در يك گزارش پيروزمندانه در سال 1967، آنها گفتند كه تا پايان آن سال تحصيلي، 2000 دانش‌آموز دارتموث - كه 80 درصد از سه كلاس سال اول ورودي كه از زمان اختراع بيسيك وارد شده بودند - با نوشتن و اشكال‌زدايي برنامه‌هاي خود در مورد رايانه‌ها ياد خواهند گرفت. بسياري پس از تكميل كار كلاسي BASIC كه بخشي اجباري از برنامه رياضي مدرسه بود، اين كار را ادامه دادند. چهل درصد از اعضاي هيئت علمي - نه فقط معلمان رياضي و علوم - نيز از اين سيستم استفاده كردند.

در اين گزارش آمده است: «هركسي كه بخواهد يك دانشجوي دارتموث را متقاعد كند كه يا بايد ايرانيان سايبر از آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان رايانه‌ها ترسيد يا استفاده كمي از آنها كرد، با تحقير مستدل مواجه مي‌شود.» "دانشجوي دارتموث بهتر مي داند - و آن را از تجربه شخصي مي داند."

جلد بروشور جنرال الكتريك كه نسخه آن از موزه تاريخ كامپيوتر بيسيك دارتموث را تبليغ مي كند.

دارتموث دسترسي به DTSS را از طريق خطوط تلفن براي ساير مدارس ساحل شرقي، از جمله هاروارد آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان و پرينستون، و همچنين برخي از دبيرستان ها فراهم كرد. همچنين به مؤسسات ديگر كمك كرد تا سيستم هاي اشتراك زماني و بيسيك را پياده سازي كنند، در حالي كه جنرال الكتريك DTSS و Dartmouth BASIC را تجاري كرد و آنها را به مشتريان تجاري فروخت. ساير شركت‌هاي كامپيوتري مانند Digital Equipment Corporation و HP، BASIC‌هاي خود را معرفي كردند.

به طور خلاصه، تلاش دارتموث براي دموكراتيك كردن محاسبات موفقيت بزرگي بود. كمني در مصاحبه اي در سال 1991 گفت: «از لحاظ كيفي، من در مورد تأثير درست بودم. از نظر كمي، من آن را بسيار دست كم گرفتم. يعني بر تعداد بسيار بيشتري از دوره‌هايي كه فكر مي‌كردم تأثير گذاشت، و ميزان تأثيرگذاري بسيار بيشتر بود - دوره‌ها به دليل در دسترس بودن رايانه‌ها كاملاً تغيير مي‌كردند. البته من همچنين دست كم گرفتم كه محاسبات آموزشي تا چه اندازه در سراسر جهان گسترش مي يابد.

ضربه زدن به BASIC

همه از روشي كه زبان محاسبات را در دسترس انسان‌هاي فاني قرار مي‌دهد راضي نبودند. واضح ترين و پر سر و صداترين حريف آن، ادسگر دايكسترا (2002-1930)، دانشمند كامپيوتر با نفوذ بود. آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان او در سال 1975 در مقاله اي با عنوان "چگونه حقايقي را بگوييم كه ممكن است صدمه بزند؟" گفت: "تدريس برنامه نويسي خوب به دانش آموزاني كه قبلاً با بيسيك آشنا شده اند عملا غيرممكن است." آنها به عنوان برنامه نويسان بالقوه بيش آموزش برنامه نويسي از اميد به بازسازي، از نظر ذهني مثله شده اند.