البته، دارتموث نمي‌توانست به هر دانشجو و عضو هيئت علمي كامپيوتر بدهد: رايانه‌ها منبع مشترك گران قيمتي بودند كه معمولاً قادر آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان به انجام تنها يك كار در يك زمان بودند. به همين دليل است كه شما معمولاً برنامه خود را روي كارت هاي پانچ تحويل مي دهيد و منتظر نوبت خود مي مانديد.

تام كورتز، كه در سال 1956 به بخش رياضي دارتموث پيوسته بود، استفاده از مفهوم نسبتاً جديدي به نام اشتراك زماني را پيشنهاد كرد. اين مي تواند قدرت پردازش يك سيستم را براي خدمت به چندين نفر در يك زمان تقسيم كند. با آنچه كه به عنوان سيستم اشتراك گذاري زمان دارتموث يا DTSS شناخته مي شود، كاربري كه در ترمينال نشسته مي تواند برنامه ها را بنويسد و بلافاصله آنها را اجرا كند.

شماتيكي از سيستم اشتراك زماني دارتموث، همانطور كه در كتاب راهنماي كالج دارتموث در اكتبر 1964 نشان داده شده است.

راكمور مي‌گويد: «اگر مي‌خواهيد دانش‌آموزي را به ايده‌ي محاسبات علاقه‌مند كنيد، به كمي فوريت در چرخش نياز داريد. "شما نمي خواهيد يك برنامه 10 خطي را قبل از اينكه بدانيد آن را درست انجام داده ايد به يك مركز كامپيوتر ارسال كنيد."

اما چه نوع برنامه هايي؟ در گذشته، Kemeny و Kurtz دو ضربه ناموفق در ايجاد زبان هاي كامپيوتري براي مبتديان آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان انجام داده بودند: Darsimco (كد ساده دارتموث) و DOPE (آزمايش برنامه نويسي بيش از حد ساده شده دارتموث). اما اين بار آنها به فكر اصلاح يك زبان موجود بودند.

تام كورتز (ايستاده) با مايكل بوش، همكار برنامه نويس DTSS، با مين فريم GE-225 در پس زمينه كار مي كند Adrian N. Bouchard / Dartmouth College

كورتز مي گويد: «به طور خلاصه سعي كردم ايرانيان سايبر زيرمجموعه هاي ساده Fortran و ALGOL را توسعه دهم، اما به سرعت متوجه شدم كه چنين كاري نمي تواند انجام شود.آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان حتي رايج‌ترين كارها مي‌تواند در فرترن دشوار باشد، كه «قابليت حفظ كردن تقريباً غيرممكن براي تعيين يك حلقه بود: «DO 100، I = 1، 10، 2». آيا «1، 10، 2» يا «1، 2، 10» است و آيا كاما بعد از شماره خط لازم است يا خير؟

جان مك گيچي، كه به عنوان يك دانشجوي دارتموث، يكي از نويسندگان نرم افزار DTSS بود، مي گويد: «فرترن و ALGOL بسيار پيچيده بودند. آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان هر چيزي كه به روزها و روزها تمرين نياز داشت، هدف را شكست مي داد. مطمئناً محبوبيت گسترده آن را كاهش مي داد.»

بنابراين Kemeny و Kurtz تصميم گرفتند چيزي به قدري ساده بسازند كه تقريباً اصلاً شامل حفظ كردن نباشد. كورتز مي‌گويد: «ما مي‌خواستيم نحو زبان متشكل از واژه‌هاي رايج باشد، و اين واژه‌ها معناي كمابيش واضحي داشته باشند». "كشش كمي است، اما آيا استفاده از HELLO و Goodbye به جاي LOGON و LOGOFF ساده تر نيست؟"

"اگر برنامه اي بسيار ساده مي نوشتيد، در يك ثانيه يا بيشتر پاسخ خود را دريافت مي كرديد."

بيسيك در درجه اول ايده كيمني بود و آموزش برنامه نويسي اولين نسخه را خودش نوشت. از سپتامبر 1963، او و كورتز تلاش همه جانبه اي را براي راه اندازي زبان و DTSS آغاز كردند. آنها تيمي متشكل از دوازده دانشجوي كارشناسي را رهبري كردند - مردان جواني آموزش برنامه نويسي كودكان و نوجوانان كه هنوز در حال يادگيري در مورد كامپيوتر بودند. (دارتموث در آن زمان يك مؤسسه فقط مردانه بود: Kemeny himse اگر در سال 1972 به عنوان رئيس كالج، سمتي را كه از 1970 تا 1981 بر عهده داشت، آن را به طور مشترك انتخاب كرد.)